عاشق این عاشقام

دوست دارم وقتی پیر شدم،زمانی که به پشت سرم نگاه می کنم،از گذشتم پشیمون نباشم،آه نکشم و حسرت نخورم…پشیمون نباشم که چرا در حق بقیه ظلم کردم،پشیمون نباشم که چرا بقیه رو اذیت کردم،توهین کردم،تحقیر کردم،تهمت زدم یا دلی رو شکستم…حسرت نخورم که چرا تو این دنیا،دنیایی که زودگذره ولی سرنوشت ابدی هر کسی،در اون رقم می خوره،کار خوبی نکردم،اثر مثبتی از خودم به جا نگذاشتم،کاری نکردم که این دنیا،جای بهتری برای زندگی انسانها بشه،یادگار خوبی از خودم باقی نذاشتم…

وای از اون لحظه ای که نگاه کنم و ببینم در گذشته خطایی کردم که دیگه قابل جبران نیست،باعث تباه شدن زندگی کسی شدم،نذاشتم دوتا جوون که همدیگه رو دوست داشتن،به هم برسن یا رسم بدی رو تو دنیا،رواج دادم…

دوست دارم خوب باشم،خیلی خوب…دوست دارم خوبی کنم…دوست دارم غم رو از دل مردم بردارم…می خوام دل مردمو شاد کنم،دلم می خواد کاری کنم تا لبخند به لبشون بیاد…همه خوشحال باشن،بخندن،از زندگی لذت ببرن…

نمی خوام کسی غصه دار باشه،نمی خوام  کسی دل شکسته باشه،نمی خوام آه از دل کسی بلند بشه…دلم می خواد همه انسان ها با هم مساوی باشن،دلم می خواد همه در رفاه باشن،آرامش عمیقی رو با همه ی وجودشون احساس کنن…دلم می خواد پدری جلوی زن و بچش سرافکنده نشه…سرافکنده نشه که بازهم امشب دست خالی برگشته به خونه…دلم می خواد وقتی یک پسربچه به مادرش میگه:مامان برام یک کفش فوتبالی می خری؟ مادرش نگه:آره پسرم…برات می خرم…و بعد دور از چشم پسرش،اشکاشو با روسریش پاک کنه و نگران تهیه ی پولش باشه…دلم می خواد پسری نباشه که برای هزینه ی عمل مادر پیرش،مجبور بشه اونقدر کار کنه که وقت برگشتن به خونه،همیشه تو اتوبوس خوابش ببره…

آی آدمای جوونمرد…آی آدمای لوتی مرام…آی آدمای بامعرفت…ای کسایی که دست بقیه رو میگیرین…با شمام ای کسایی که شاید قیافتون خشن باشه اما قلبتون قد گنجشکه،ای آدمایی که قلبتون مثل آسمون آبیه،ای کسایی که نمی تونین درد و رنج بقیه رو تحمل کنین…ای کسایی که از غصه ی بقیه اشک تو چشمتون حلقه می زنه…نمی ذارین که یک ستمگر به یک ناتوان زور بگه…طاقت نمیارین که شما باشین و ضعیفی زیر پای قدرتمندی له بشه…با شمام ای جوونمردا…دوستتون دارم…دوستتون دارم…دوستتون دارم…