کشتار فجیع نانجینگ

حملات ژاپن

تخمین زده می شود که ارتش ژاپن،بیش از ۳۰۰ هزار غیر نظامی و اسیر جنگی را در نانجینگ کشته باشد.
در تاریخ ۱۷ اوت ۱۹۳۷،ارتش ژاپن در تلاش برای تصرف شهر شانگهای با مقاومت سخت مدافعان چینی مواجه شد و متحمل تلفات سنگینی گردید؛نبردهای تن به تن و شهری در شانگهای برای طرفین بسیار خونین بود؛اما در اواسط نوامبر ژاپنی ها موفق شدند شهر را به کمک گلوله باران دریایی تصرف کنند،تلفات بالای نیروهای ژاپنی و در نتیجه روحیه ی پایین آنان،موجب شد تا فرمانده ی ستاد کل ارتش ژاپن در توکیو،در ابتدا تصمیم بگیرد که جنگ را بیش از این گسترش ندهد؛اما در ۱ دسامبر،سرفرماندهی ارتش ژاپن به ارتش ناحیه ی مرکزی و ارتش دهم دستور داد تا پایتخت جدید چین،یعنی شهر نانجینگ را تصرف کند.

چیانگ کای شِک،رئیس جمهور چین،پس از تصرف شانگهای فهمید که سقوط نانجینگ امری حتمی خواهد بود.

چیانگ کای شک،رئیس جمهور وقت چین

او و افراد ستادش این گونه نتیجه گیری کردند که آنان نمی توانند در یک اقدام سمبولیک افرادشان را به نابودی بکشانند؛اما انتظار داشتند که از شهر دفاع شود،آنان می خواستند تا نیروهای خود را برای نبردهای آینده ذخیره کنند،استراتژی چیانگ کای شک،براساس رهنمودهای مشاورین نظامی آلمانیش،این بود که هر چه بیشتر ارتش ژاپن را به سمت مناطق پهناور چین بکشاند و آنان را با دفاع قوی خود مواجه نماید؛نقشه ی او جنگ فرسایشی و خسته کننده ای بود که در آن ارتش ژاپن را به داخل چین کشانده و ناتوان میکرد؛به این منظور چیانگ کای شک و تعداد زیادی از افرادش شهر نانجینگ را به مقصد ووهان ترک نمودند و ژنرال تانگ شنگ ژی،به همراه تعدادی از نیروهایش به منظور دفاع از شهر باقی ماندند،چیانگ کای شک و افرادش تا سال ۱۹۳۸ که شهر ووهان نیز مورد حمله ی ارتش ژاپن واقع شد،در آن شهر باقی ماندند.
ژنرال تانگ شنگ ژی،در یک کنفرانس خبری که با حضور خبرنگاران خارجی برگزار شد،اعلام کرد که شهر نانجینگ تسلیم نخواهد شد و تا پای مرگ به مقاومت ادامه خواهد داد؛نیروی تحت فرماندهی تانگ،متشکل از ۱۰۰ هزار سرباز بود که شامل تعدادی از سربازان چینی بود که در جنگ شانگهای حضور داشتند؛او بر اساس رهنمودهای چیانگ کای شک،به منظور جلوگیری از فرار غیر نظامیان دستور داد تا از بندرگاه شهر به شدت مراقبت گردد،نیروهای دفاعی شهر،راه ها را بستند و کشتی ها را تخریب نمودند،همچنین روستاهای نزدیک به شهر نانجینگ را آتش زدند و از تخلیه ی گسترده ی شهر جلوگیری نمودند.
در تاریخ ۱ دسامبر دولت چین و در تاریخ ۷ دسامبر رئیس جمهور چیانگ کای شک شهر نانجینگ را ترک نمودند و تصمیم گیری در خصوص شهر نانجینگ را به عهده کمیته ی بین المللی حفاظت از نانجینگ،تحت ریاست جان راب گذاشتند.

سربازان ژاپنی در درگیری برای تصرف نانجینگ

سقوط نانجینگ
نقشه های جداگانه ای برای دفاع از شهر تهیه شد،این نقشه ها موجب شد تا سربازان چینی که در جریان نبرد شانگهای متحمل شکست شده بودند دلگرم شوند؛اما این نقشه ها کمکی به مدافعان نکرد،جنگ در تاریخ ۱۰ دسامبر با حمله ی ارتش ژاپن به فرماندهی ایوانه ماتسویی آغاز شد و در تاریخ ۱۳ دسامبر به پایان رسید؛در جریان این نبرد تعداد زیادی از مدافعان چینی کشته شدند و شهر به اشغال ارتش ژاپن درآمد.

سربازان ژاپنی در نانجینگ پس از فتح شهر،1937

اگرچه عده ای معتقدند جنایات نانجینگ در دوره ای به مدت شش هفته پس از اشغال آن شهر رخ داده است؛اما جنایات نانجینگ محدود به این دوره نبوده است. بسیاری از جنایات گزارش شده،در طول راه بین شانگهای و نانجینگ توسط ارتش ژاپن رخ داده است،براساس گزارش های یک روزنامه نگار ژاپنی که با سربازان ژاپنی در آن زمان مصاحبه نموده بود،دلیل حرکت سریع ارتش دهم ژاپن به سوی نانجینگ این بود که سربازان و افسران ژاپنی می خواستند به سرعت خود را به شهر برسانند تا اقدام به چپاول و تجاوز به مردم نمایند،یک نویسنده ی ژاپنی به نام ایشیکاوا تاتسوزو در کتاب خود به نام ایکیتریو هی تای،صراحتاً توضیح می دهد که چگونه افراد لشگر شانزدهم اعزامی از شانگهای،در بین راه شانگهای به نانجینگ اقدامات جنایتکارانه مرتکب شده اند و این گزارشات او بر اساس مصاحبه ی تاتسوزو با سربازان ژاپنی در سال ۱۹۳۸ تنظیم شده بود.

این تصویر یک روز پس از تصرف شهر نانجینگ در 13 دسامبر 1937 گرفته شده است،این تصویر پیاده نظام پیروز ژاپنی را نشان می دهد که در حال گشت زنی در ساختمانی است که قبلاً وزارت دارایی جمهوری چین در آن قرار داشت.

ظاهراً بسیاری از این جنایات،براساس مسابقه ی دو افسر ارتش ژاپن،به نام های توشی آکی موکایی و تسویوشی نودا،رخ داده است،فردی که می توانست زودتر از دیگری ۱۰۰ نفر را با استفاده از شمشیر سامورایی،گردن بزند،برنده ی این مسابقه شناخته میشد؛یک روزنامه ی ژاپنی به نام توکیو نیچی نیچی شیمبون،به صورت روزانه این مسابقه را پوشش می داد و به ذکر تعداد قربانیان این دو تن در جریان کشتار می پرداخت،در نهایت آمار کشته شدگان توسط آنان شامل ۱۰۵ قربانی توسط موکایی و ۱۰۶ قربانی توسط نودا اعلام شد.

نیروهای سوار ژاپنی در 4 ژانویه 1938 هنگام ورود به نانجینگ چین از زیر دروازه چانگشان عبور می کنند.

این دو که هر دو ستوان بودند به دلیل عملکرد خوبشان یک درجه ترفیع گرفتند؛اما با پایان جنگ هر دو تن در دادگاه جنایات جنگی محاکمه و در تاریخ ۲۸ ژانویه ۱۹۴۸ توسط دولت چین با شلیک گلوله اعدام شدند.( لازم به توضیح است که در سال ۲۰۰۰ مورخین اعلام کردند که کشتار بیش از ۱۰۰ نفر با شمشیر سامورایی یک دروغ آشکار است؛ اما در سال ۲۰۰۵ اقوام این دو ستوان با حضور در دادگاه اعلام کردند که این دو تن پذیرفته بودند که بیش از ۱۰۰ نفر را با شمشیر سامورایی کشته اند و این مسأله نمی تواند دروغی آشکار باشد.)
در تاریخ ۱۲ دسامبر و یک روز قبل از سقوط نهایی شهر،یک کشتی توپ دار آمریکایی به نام یو اس اس پانای در رودخانه ی یانگ تسه توسط هواپیماهای بمب افکن مدل ناکاجیما و يوکوسوکای ژاپنی مورد حمله قرار گرفت و غرق شد،در جریان این حمله تعدادی از خدمه این کشتی به همراه غیر نظامیان چینی کشته و یا زخمی شدند.

با نزدیک شدن ارتش ژاپن به شهر نانجینگ،غیر نظامیان چینی،از ترس شروع به فرار نمودند؛این ترس نه فقط ناشی از خطرات ناشی از جنگ،بلکه ناشی از سیاست زمین های سوخته بود که سربازان چینی در مناطق اطراف این شهر پیاده نموده بودند.
در تاریخ ۳۱ ژوئیه،حزب کومین تانگ،بیانیه ای صادر کرده بود که براساس آن هر تبعه ی چینی وظیفه داشت تا هر قطعه از خاک کشور را به خاکستر تبدیل کند. نیروی پادگان شهر اقدام به آتش زدن ساختمان ها و خانه ها در مناطق نزدیک به دروازه ی شمالی و شرقی نمودند.

بازداشتگاه های نظامی و خانه های خصوصی وزارت ارتباطات و جنگل ها و حتی تمام روستاها آتش زده شد و سوخت؛ارزش دارایی های سوخته شده در حدود ۲۰ الی ۳۰ میلیون دلار آمریکا در سال ۱۹۳۸ محاسبه شد.

مهاجمان ژاپنی هنگامی که به زور وارد شهر شدند،این بخش از نانجینگ را متروکه یافتند،اما کار چینی ها در آتش زدن شهر را می توان در پس زمینه مشاهده کرد،28 دسامبر 1937.

در نانجینگ در زمان حمله ی ارتش ژاپن،تعداد زیادی اتباع خارجی زندگی می کردند که به انجام تجارت و یا مأموریتهای مذهبی مشغول بودند؛با نزدیک شدن ارتش ژاپن بسیاری از آنها از شهر فرار کردند؛از جمله ۲۷ نفر خارجی شهر را ترک نمودند،پنج روزنامه نگار پس از تسخیر شهر برای چند روز در شهر باقی ماندند؛از میان ۲۲ خارجی باقی مانده در شهر،۱۵ نفرشان با تشکیل یک کمیته به نام کمیته ی بین المللی برای حفاظت نانجینگ،به ریاست یک تاجر آلمانی به نام جان راب،در بخش چهارم غربی شهر تلاش نمودند تا از غیرنظامیان نانجینگ محافظت نمایند؛جان راب یک عضو حزب نازی بود که به دلیل پیمان ضد کمینترن میان ژاپن و دولت آلمان،دارای نفوذ زیادی در میان نظامیان ژاپنی بود،دولت ژاپن قبلاً وعده داده بود که به آن قسمت از شهر که ایمن اعلام شده است حمله نخواهد نمود و اعضای کمیته باید دولت چین را وادار نمایند تا سربازانش را از این منطقه خارج نماید.

ورود شاهزاده آساکا
هیروهیتو،امپراتور ژاپن،پس از تسخیر نانجینگ،از این فرصت برای سپردن فرماندهی به یکی از اعضای خاندان امپراتوری استفاده نمود و شاهزاده یوسوهیکو آساکا را به فرماندهی قوای ژاپن در نانجینگ منصوب نمود.

شاهزاده یوسوهیکو آساکا

شاهزاده آساکا در تاریخ ۵ دسامبر،سوار بر یک هواپیما توکیو را ترک نمود و سه روز بعد وارد نانجینگ شد؛او به محض ورود با دو ژنرال ژاپنی به نام های کساگو ناکاجیما و هیسوکه یاناگاوا ملاقات نمود،این دو تن در این ملاقات به آساکا گزارش نمودند که حداقل ۳۰۰ هزار سرباز چینی در نانجینگ و حومه ی آن آماده تسلیم شدن به ارتش ژاپن هستند،پرنس آساکا،سپس دستوری صادر نمود تا تمام زندانیان را بکشند؛بعضی منابع ادعا می کنند که آساکا از تمام سربازان ژاپنی برای کشتار اسرا امضا گرفت و برخی منابع دیگر ادعا می کنند که سرهنگ ایساموچو،که آجودان شخص پرنس آساکا بود،بدون اطلاع پرنس آساکا و با امضای او این دستور را صادر نموده است؛آنچه مسلم است این است که حتی اگر ایساموچو بدون اطلاع پرنس آساکا این دستور را صادر نموده باشد،پرنس آساکا هیچ تلاشی برای متوقف نمودن این کشتار نکرد،چهار روز پس از آغاز کشتار ژنرال ایوانه ماتسویی وارد شهر شد و دستورات سختی صادر نمود که این دستورات سرانجام موجب خاتمه کشتارها گردید.
در حالی که بحث در خصوص میزان مسئولیت پرنس آساکا به قوت خود باقیست،باید این واقعیت را در نظر گرفت که هیروهیتو امپراتور ژاپن در تاریخ ۵ اوت ۱۹۳۷ دستوری صادر نموده بود که به موجب آن ژاپن از قانون بین المللی خارج شد و راه برای انجام اقدامات جنایتکارانه توسط ارتش ژاپن باز گردید.

امپراتور هیروهیتو امپراتور وقت ژاپن

جنایات رخ داده
شواهد و مدارک ارائه شده توسط منابع غربی و چینی،حاکی از آن است که با سقوط شهر و تسخیر آن توسط ارتش ژاپن،قوای اشغالگر دست به اقداماتی مانند کشتار،تجاوز جمعی،دزدی و چپاول،آتش سوزی عمدی،زنده به گور نمودن،شکنجه و دیگر جنایت زده است؛برخی از این شواهد توسط اتباع خارجی مانند جان راب که در زمان وقوع این جنایات در نانجینگ حضور داشتند ارائه شده است،دیگر شواهد،شامل شواهد دست اول از نجات یافتگان،گزارش های روزنامه نگاران غربی و ژاپنی و نیز خاطرات اشخاص مهم نظامی می شود.

سربازان ژاپنی در طول اشغال نانجینگ از اسیران چینی به عنوان اهداف زنده در تمرین سرنیزه استفاده می کنند.

یک مبلغ مذهبی آمریکایی به نام جان مَگی،اولین کسی بود که اقدام به فیلم برداری ۱۶ میلیمتری از جنایات نانجینگ کرد و اولین کسی بود که از این جنایات عکس تهیه نمود،بر اساس برآورد دادگاه جنایات جنگی در شرق دور،حدود ۲۰ هزار زن که شامل کودکان و افراد بزرگسال نیز میشد،در طول مدت شش هفته،توسط افراد ارتش ژاپن مورد تعرض قرار گرفتند،قسمت عمده ای از این افراد مورد تجاوز سیستماتیک قرار گرفتند که در جریان آن سربازان ژاپنی اقدام به جست وجوی خانه به خانه برای به دست آوردن دختران جوان نمودند،تعداد زیادی از زنان را به اسارت گرفتند و سپس به طور دسته جمعی به آنان تعرض کردند،اکثر این زنان بلافاصله پس از آزار و اذیت کشته شدند و یا قطع عضو گردیدند،تعدادی از این عده با سلاح سرد،سرنیزه و یا چوب بامبو و… کشته شدند،کودکان خردسال از این جنایات معاف شدند؛زیرا سربازان ژاپنی تصمیم داشتند تا دوباره آنان را مورد تعرض قرار دهند،یک کشیش آمریکایی به نام جیمز .ام مک کالوم در دفتر خاطراتش در تاریخ ۱۹ دسامبر این چنین نوشت:

من نمی دانم چه زمانی موضوع تمام خواهد شد،من هرگز این چنین بی رحمی را نشنیده ام…تجاوز تجاوز تجاوز… ما تخمین می زنیم حداقل ۱۰۰۰ مورد در شب و بسیار بیشتر در روز اتفاق می افتد،در صورت بروز مخالفت و یا هر چیزی که مخالفت به نظر برسد،سرنیزه و زخم چاقو و یا گلوله وجود خواهد داشت،مردم هیستریک هستند،زنان هر روز صبح و بعد از ظهر و عصر مورد تعرض قرار می گیرند،به نظر می رسد کل ارتش ژاپن آزاد است و هر کاری که خشنودش می کند انجام می دهد.

در تاریخ ۷ مارس ۱۹۳۸ رابرت ویلسون که یک جراح آمریکایی در بیمارستان دانشگاه آمریکایی در منطقه بود،در نامه ای به همسرش نوشت:
با یک تخمین محافظه کارانه باید تعداد کشته شدگان را حدود ۱۰۰ هزار نفر دانست که هزاران سرباز چینی که سلاحهایشان را بر زمین گذاشتند و تسلیم شدند را نیز شامل می شود.

رابرت ویلسون در ۱۵ و ۱۸ دسامبر به خانواده اش این چنین نوشت:

کشتار غیرنظامیان هولناک است،من می توانم بگویم که موارد تجاوز به عنف و خشونت تقریباً فراتر از حد باور است،تنها دو جنازه که با سرنیزه کشته شده اند از هفت نفری که در خانه شان نشسته بودند و بدون هیچ گونه اخطار و یا دلیلی توسط سربازان ژاپنی کشته شدند،در خیابان باقی مانده است و دو مجروح نیز به بیمارستان حمل شدند،اجازه دهید برخی موارد رخ داده در دو روز گذشته را شرح دهم:شب گذشته درِ خانه ی یکی از استادان چینی دانشگاه آمریکایی نانجینگ شکسته شد و به دو تن از زنان خانواده او تعرض گردید،دو دختر شانزده ساله تا دم مرگ مورد آزار و… قرار گرفتند و یکی از آنان به اردوگاه برده شد،در دانشگاه متوسطه جایی که تعداد ۸۰۰۰ نفر از مردم قرار داشتند،ژاپنی ها شب گذشته ۱۰ بار به آنجا رفتند،از دیوارش به داخل پریدند،اقدام به غارت غذا و لباس ها نمودند و آنقدر به آنان تعرض کردند تا راضی شدند؛آنها یک پسر بچه کوچک هشت ساله را با سرنیزه پنج بار مورد اصابت قرار دادند،به گونه ای که بر اثر یکی از ضربات،بخشی از معده او به بیرون ریخته بود؛اما من فکر می کنم که او زنده ماند.

یک سردار ژاپنی به یک اسیر چینی می گوید که چگونه سر خود را نگه دارد تا آن را قطع کند.

جان راب که یکی از افراد کمیته ی بین المللی برای حفاظت نانجینگ بود،در خاطرات خود نوشت:
دو سرباز ژاپنی از دیوار باغ بالا رفتند و وارد محوطه شدند،زمانی که من به آنان اعتراض کردم،آنها بهانه آوردند که شاهد حضور دو سرباز چینی بر روی دیوار ما بودند،پس از آنکه من نشان حزب نازی را به آنان نشان دادم،آنها همان طور که آمده بودند بازگشتند،در یک خانه در خیابان باریک پشت دیوار باغ من،یک زن مورد اذیت و شکنجه قرار گرفت و سپس از ناحیه گردن با سرنیزه مجروح شد،من موفق شدم یک آمبولانس بگیرم و او را به بیمارستان برسانم،بیش از ۱۰۰۰ زن و کودک در شب گذشته مورد آزار قرار گرفته که فقط ۱۰۰ تن از ایشان در کالج دخترانه ی گینلینگ مورد تعرض قرار گرفتند،شما در شهر چیزی به جز تجاوز به عنف نمی شنوید؛اگر شوهران و یا برادران آنها مداخله کنند،به ضرب گلوله کشته خواهند شد،آنچه را که در نانجینگ می بینید و یا می شنوید،در تمام جهات یک بی رحمی و حیوانیت سربازان ژاپنی است.
همچنین نیروهای ژاپنی خانواده های چینی را مجبور به ارتکاب اعمال غیر انسانی نمودند،فرزندان مجبور به تعرض به مادرانشان و پدران مجبور به تعرض به دخترانشان شدند،یک زن حامله که مورد آزار و اذیت دسته جمعی سربازان ژاپنی قرار گرفته بود،تنها چند ساعت بعد زایمان کرد،ولی کودکش از نظر جسمی آسیبی ندیده بود،یک راهب که زندگی بدون ازدواج را انتخاب نموده بود،مجبور به تعرض به یک زن شد،زنان باردار یکی از اهداف کشتار توسط سربازان ژاپنی بودند،سربازان ژاپنی اغلب پس از تعرض به آنها اقدام به وارد کردن سرنیزه به شکمشان می کردند.

یک زن چینی در حالی که کودکی را در آغوش گرفته،از دیدن جسد شوهر کشته شده خود غمگین است،30 دسامبر 1937.

یکی از بازماندگان از جنایات نانجینگ به نام تانگ جون شان،درباره این گونه رفتارها این چنین شهادت داد:
در یک صف از مردم،نفر آخر یک زن باردار بود،یک سرباز ژاپنی فکر کرد که می تواند به او تعرض کند،این سرباز او را از صف به بیرون هل داد و ۱۰ متر آن طرف تر برد و سعی نمود تا به او تعرض کند؛اما زن به سختی مقاومت می کرد،سرباز ژاپنی ناگهان سرنیزه خود را در شکم این زن فرو کرد و زن فریاد آخرش را کشید،روده ی او بیرون ریخته بود،سپس سرباز با چاقو،بند ناف جنین را که به وضوح قابل رویت بود،برید و جنین را به کنار پرتاب نمود.

اسیران چینی توسط سربازان ژاپنی در خارج از شهر نانجینگ زنده به گور می شوند.

یک نمونه دیگر از کشتار مردم نانجینگ به این شرح نوشته شده است:
در تاریخ ۱۳ دسامبر حدود ۳۰ سرباز ژاپنی درب منزل شماره ی پنج در خیابان هسینگ لو کو در بخش جنوب شرقی شهر را کوبیدند؛پس از آنکه صاحب خانه که نامش آقای ها،بود در را باز کرد،بلافاصله با شلیک یک رولور توسط سربازان ژاپنی کشته شد و همسرش خانمِ ها نیز پس از شوهرش کشته شد،خانم ها از آنان پرسیده بود چرا همسر مرا کشتید؟ و آنان به جای جواب به او شلیک کردند،خانم هسیا که تلاش کرده بود خود و فرزند یک ساله اش را در زیر یک میز پنهان کند،توسط سربازان ژاپنی یافته شد و … پس از آنکه یک و یا بیشتر از یک سرباز ژاپنی او را شکنجه و آزار دادند،اقدام به فرو کردن سرنیزه در قفسه ی سینه اش نمودند؛فرزندش نیز با سرنیزه کشته شد،سربازان سپس به اتاق دیگری که والدین ۷۶ و ۷۴ ساله ی خانم هسیا به همراه دو دختر ۱۶ و ۱۴ ساله او در آنجا حضور داشتند رفتند،هر دو دختر مورد تعرض قرار گرفتند و زمانی که پدربزرگ و مادر بزرگشان تلاش کردند تا از آنان حمایت کنند،سربازان ژاپنی با شلیک رولور هر دو تن را کشتند،دختر بزرگتر توسط دو و یا سه و دختر کوچکتر توسط سه سرباز ژاپنی مورد آزار قرار گرفتند،دختر بزرگتر سپس با ضربات چاقو کشته شد و … دختر کوچکتر نیز مورد ضربه سرنیزه قرار گرفت،دختر هفت یا هشت ساله خانه با سرنیزه کشته شد و سرانجام دو کودک چهار و دو ساله که در خانه بودند کشته شدند،دختر چهار ساله با سرنیزه کشته شد و دختر کوچکتر با شمشیر سامورایی سر از تنش جدا شد.

یکی دیگر از قربانیان چینی که توسط یک مهاجم ژاپنی در نانجینگ سوزانده و مجروح شده است.

سربازان ژاپنی علاوه بر کشتار غیر نظامیان،دست به کشتار اسرای نظامی چینی زدند،هزاران سرباز اسیر شده چینی با شمشیر سامورایی گردن زده شده یا زنده به گور گردیده و یا به طرق دیگر کشته شدند،بلافاصله پس از سقوط شهر،نیروهای ژاپنی دست به یک جست وجوی وسیع برای یافتن سربازان چینی پنهان شده در شهر زدند،هزاران مرد جوان دستگیر شدند و بسیاری از افراد دستگیر شده در کنار رودخانه ی یانگ تسه با رگبار مسلسل تیرباران شدند. احتمال داده می شود بزرگترین قتل عام سربازان چینی،در امتداد رودخانه ی یانگ تسه در تاریخ ۱۸ دسامبر رخ داده باشد،که تحت نام قتل عام تنگه نی،معروف است،سربازان ژاپنی در تمام صبح روز ۱۸ دسامبر،دستان تعداد زیادی از اسرا را به یکدیگر بستند،آنها را به چهار ستون تقسیم نمودند و به روی آنان شلیک کردند؛اسرا که نمی توانستند فرار کنند،تنها کاری که کردند جیغ زدن در یأس و ناامیدی بود،این کشتارها در طی مدت یک ساعت رخ داد،سپس صدای قربانیان قطع شد و سربازان ژاپنی شروع به کشتن زخمی ها با سر نیزه نموده و تعداد زیادی از کشته شدگان را به رودخانه یانگ تسه انداختند،تخمین زده می شود ۵۷۵۰۰ نفر از اسرای چینی نانجینگ کشته شده باشند.

یک شیپورچی ژاپنی به طور نمادین آتش بس پیروزی را در زمان اشغال نانجینگ به صدا در می آورد.

همچنین سربازان ژاپنی تعداد ۱۳۰۰ سرباز و غیرنظامی چینی را در نزدیکی دروازه ی تایپینگ کشتند؛ژاپنی ها این تعداد را ابتدا به بنزین آغشته نموده و سپس به آتش کشیدند،در جریان کشتار نانجینگ یک سوم شهر تخریب شد و سربازان ژاپنی اقدام به تخریب ساختمان ها و خانه های غیرنظامیان و دیوار شهر نمودند و به دلیل عدم مقاومت مردم شهر هر چیز با ارزش را نیز غارت کردند.
در تاریخ ۱۸ دسامبر ۱۹۳۷ ژنرال ایوانه ماتسویی،اطلاعاتی در خصوص عمق قتل و غارت در شهر به دست آورد و به طور فزاینده ای نگران شد،او به یکی از دستیاران غیرنظامی خود گفته بود:
من اکنون می فهمم که ما نادانسته به شکلی درد آور در این شهر رفتار کرده ایم،من احساسات بسیاری از دوستان چینی خود را درک می کنم،این موضوع تأثیری نامطلوب بر دو کشور می گذارد،من بسیار احساس تنهایی می کنم و از این پیروزی خوشحال نیستم.

او طی بیانه ای از مردم چین عذرخواهی نمود و همچنین در دفتر خاطرات خود از جنایات اتفاق افتاده در نانجینگ اظهار تأسف نموده بود.

اجساد قربانیان در ساحل رود یانگ‌تسه

در اواخر ژانویه سال ۱۹۳۸ ارتش ژاپن مجبور شد همه ی پناهندگان در منطقه ی ایمنی را به خانه بازگرداند و بلافاصله ادعای بازگشت نظم و آرامش نمودند،پس از آن به تدریج نظم به نانجینگ بازگشت و قساوت سربازان ژاپنی کاهش قابل ملاحظه ای یافت،اردوگاه های آوارگان در ماه می سال ۱۹۳۸ بسته شد.

تعداد قربانیان
برآورد قربانیان بسیار متفاوت گزارش شده است،براساس حکم دادگاه نظامی بین المللی برای خاور دور،تخمین زده می شود که بیش از ۲۰۰ هزار غیر نظامی و اسیر جنگی در نانجینگ کشته شده باشند،در نانجینگ در طول دوره کشتار ۱۵۵ هزار جواز دفن صادر شده است و این رقم بدون در نظر گرفتن اجسادی است که سوزانده شده و یا به رودخانه یانگ تسه انداخته شده اند.
بر اساس حکم دادگاه جنایات نانجینگ در ۱۰ مارس ۱۹۴۷،بیش از ۱۹۰ هزار غیر نظامی و سرباز چینی با شلیک گلوله توسط ارتش ژاپن کشته شده اند و جنازه ی این قربانیان برای عدم اثبات جرم سوزانده شده است؛علاوه بر این بیش از ۱۵۰ هزار قربانی نیز با گواهی دفن توسط سازمانهای خیریه به خاک سپرده شده است که مجموع تلفات را به بیش از ۳۰۰ هزار نفر می رساند.
تخمین های دیگر شمار کشته شدگان را بین 150 تا 300 هزار نفر و همچنین 40 تا 60 هزار نفر ذکر نموده اند،همچنین تعدادی از مورخین ژاپنی تجدیدنظر طلب،ادعا می کنند هیچ گونه کشتار سیستماتیک در نانجینگ رخ نداده است و آنچه رخ داده است نتیجه ی طبیعی یک جنگ بوده است.
در جریان دادگاه نانجینگ،هیسائو تانی،فرمانده ی لشگر ششم ژاپن محکوم به مرگ و اعدام گردید،پرنس کان این که در زمان وقوع این کشتارها رئیس ستاد فرماندهی ارتش ژاپن بود،در ماه می ۱۹۴۵ و قبل از تسلیم ژاپن درگذشت.
پرنس آساکا به دلیل عضویت در خاندان امپراتوری هرگز محاکمه نشد و ایساموچو،آجودان وی نیز که برخی مورخین اعتقاد دارند فرمان کشتار تمام اسرا به دستور وی بوده است،در جریان نبرد اوکیناوا خودکشی کرد و هرگز فرصت نیافت در دادگاه حاضر شود،همچنین دو افسر ارتش ژاپن به نامهای توشی آکی موکایی و تسویوشی نودا که با شمشیر سامورایی اقدام به کشتار غیر نظامیان نموده بودند و ژنرال ایوانه ماتسویی،در این دادگاه محاکمه و به اعدام محکوم شدند؛حکم اعدام نیز در تاریخ ۲۸ ژانویه ۱۹۴۸ اجرا شد.

ایوانه ماتسویی