حمله کوسه ها به سرنشینان کشتی ایندیاناپلیس

با آغاز جنگ جهانی دوم،نبردها در زمین،دریا و هوا بین کشورهای متخاصم روی داد؛یکی از بدترین و تراژیک ترین اتفاقاتی که می توانست برای خلبانان و ملوانان کشورهای درگیر رخ دهد،سقوط در دریا بود؛سقوط در دریا خطرات گوناگونی را به همراه داشت که مرگ بر اثر کم آبی،بی غذایی،سرمازدگی،گرمازدگی،غرق شدگی و حملات کوسه ها،متداول ترین آن بود.

رزمناو ایندیاناپلیس

شاید بتوان غرق شدن کشتی یو اس اس ایندیاناپلیس (متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا) را یکی از بدترین فاجعه های دریایی در جنگ جهانی دوم محسوب نمود؛در تاریخ ۲۶ جولای ۱۹۴۵ رزمناو ایندیاناپلیس که حامل اجزای داخلی بمب های اتمی بود (بمب هایی که مدتی بعد روی هیروشیما و ناگازاکی ژاپن انداخته شدند) به جزیره تینیان رسید و محموله ی خود را تخلیه کرد (این کشتی محموله ی خود را در تاریخ ۱۶ جولای در بندر سانفرانسیسکو تحویل گرفته بود) فرماندهان عالی رتبه ی نیروی دریایی،به منظور محافظت ایندیاناپلیس از حملات زیر دریایی های ژاپنی،دستور دادند تا تمام سیستم های مخابراتی و ارتباطی این رزمناو را از روی کشتی بردارند،تا امکان ردیابی سیگنال های آن میسر نگردد؛کشتی پس از تخلیه ی محموله در جزیره تینیان،به سوی جزیره ی گوام رفت تا تعدادی از ملوانانش را با تعداد دیگری جایگزین نماید،در تاریخ ۲۸ جولای از گوام به سوی خلیج لیته در فیلیپین عزیمت نمود؛در اولین ساعات صبح (در ساعت ۰۰:15 بامداد) روز ۳۰ جولای،رزمناو ایندیاناپلیس هدف اژدرهای زیر دریایی آی-۵۸ ژاپن قرار گرفت و طی مدت ۱۲ دقیقه غرق شد. تعداد ۳۰۰ تن از خدمه که در طبقات پایینی کشتی بودند،فرصت آمدن به عرشه را نیافتند و با کشتی غرق شدند،مابقی خدمه به داخل آب پریدند؛از آنجایی که کشتی فاقد تجهیزات ارتباطی بود،مخابره ی پیام اضطراری امکان پذیر نشد،خدمه ی به آب پریده،طی مدت چهار روز در معرض سرمای شبانه و آفتاب روز قرار گرفته و بی آبی،بی غذایی و خستگی ناشی از شنا،آنان را بی رمق نمود.

اندک زمانی پس از غرق شدن کشتی،خدمه ی آن مورد حمله ی تعداد زیادی کوسه قرار گرفتند و این حملات تا زمان نجات آنان ادامه یافت؛از تعداد 1200 خدمه،تنها 316 نفر زنده ماندند،این افراد به مدت حدود چهار روز در معرض حملات کوسه ها و مشاهده ی مرگ همقطارانشان قرار داشتند.

افراد زیادی از سرنشینان کشتی ایندیاناپلیس طعمه ی کوسه ها شدند

یکی از بازماندگان به نام گرانویل کرین،بعدها تعریف می کند:

مردان آنقدر شروع به نوشیدن آب نمک کردند که به شدت هذیان می‌ گفتند؛در واقع،بسیاری از آنها اسلحه هایی مانند چاقو داشتند و آنقدر دیوانه می شدند که با یکدیگر می جنگیدند و یکدیگر را می کشتند،همینطور افرادی بودند که آنقدر [آب نمک] نوشیدند که چیزهایی را می دیدند،آنها می‌گفتند: ایندی پایین است و دارند آب تازه و غذا در آشپزخانه کشتی می‌دهند،بعد آنها رو به پایین شنا می کردند و یک کوسه آنها را می گرفت،می توانستی ببینی که کوسه ها رفیقت را می خورند.

یوجین مورگان،تعریف می کند:

کوسه ها هرگز و هیچ وقت تسلیم نمی شوند،ما یک توری حمل بار داشتیم که چیزهای از فوم پلی اتیلن به آن وصل شده بود،تا آن را شناور نگه دارد. حدود 15 ملوان روی آن بودند که ناگهان 10 کوسه به آن برخورد کردند و چیزی نمانده بود که آنها را بگیرند،این موضوع ادامه داشت و ادامه پیدا کرد.

جورج هوروات به خاطر می آورد:هواپیماهایی که برای کمک آمده بودند،یک قایق نجات را نزدیک جایی که من بودم رها کردند،من فکر کردم باید روی آن آب باشد،بعد از چهار روز به شدت تشنه می شوید،بنابراین جمع بزرگی را که در آن بودم ترک کردم و به سمت قایق رفتم،البته من نمی توانستم تمام مسیر را تا آن جا شنا کنم،بنابراین ایستادم و مجبور شدم به کمک جلیقه ی نجاتم استراحت کنم،آن وقت بود که به طور اتفاقی در آب نگاه کردم،دیدم کوسه‌ای آنجاست که به من نگاه می‌ کند،در آن لحظه من گفتم: الان نه،خدایا؛الان نه.

اگرچه حمله ی زیر دریایی ژاپنی به یک رزمناو،برخلاف کنوانسیونهای بین المللی نبود؛اما کشته شدن 884 نفر در یک حادثه دریایی و قرار گرفتن در معرض حمله ی کوسه ها،بدون شک یک فاجعه محسوب می گردد.

بازماندگان ایندیاناپلیس در مسیر رسیدن به بیمارستان پس از نجات یافتن