علیمحمدخان زند شیرکُش

در مورد کریم خان زند،موسس سلسله زندیه،گرچه نمی توان گفت طی دوران سلطنتش،مرتکب ظلم و ستمی نشده است،اما به گواهی تاریخ،مردی ساده و بی پیرایه،پاک دل،متواضع،خردمند و در عین حال دلیر و شجاع بود.

او در طی دوران کوتاه چهارده ساله حکومتش،برای رفاه و آسایش مردم ایران،بسیار تلاش کرد،طوری که مردم خسته از هرج و مرج،جنگ، قتل و غارت،سختی و گرفتاری،بالاخره توانستند نفس راحتی بکشند و احساس امنیت و آسودگی کنند.

کریم خان زند اجازه نمی داد که وی را شاه یا سلطان خطاب کنند و لقب بسیار پرمعنی و برحق “وکیل الرعایا” (یعنی کارگزار مردم) را برای خودش برگزیده بود.

کریم خان،پسرعمویی داشت به نام محمدخان زند که به “بی کلّه” معروف بود،محمد خان بی کلّه پسری داشت به نام “علیمحمد خان”.

علیمحمدخان با اینکه مثل اکثر افراد طایفه زند،خصلت شجاعت و جنگاوری را داشت،اما فردی عیاش و ظالم بود،در تاریخ آمده است که کریم خان زند به خاطر ظلمهایی که وی در حق مردم مازندران کرده بود،تصمیم به مجازاتش گرفت،بنابراین دستور داد که او را در قفس یک شیر محبوس کنند،در حالی که فقط یک خنجر و یک ردا  داشت،علیمحمدخان ردایش را دور دست چپش پیچید و آنرا در دهان شیر کرد،در همین حال خنجری که در دست راستش بود را در قلب شیر فرو کرد و او را کشت.

اینگونه بود که از مرگ نجات پیدا کرد و مدتی بعد هم بخشیده و آزاد شد.

از آن زمان به بعد به او لقب “شیرکُش” را دادند و به این لقب شهرت پیدا کرد.

کریم خان زند