عوارض مصرف نا به جا از قطره بتامتازون چشمی

داروهای ضدالتهاب استروئیدی (steroidal anti-inflammatory drugs) که بیشتر با نام “کورتون” از آنها یاد می شود،حقیقتاً در علم پزشکی،تحول بزرگی ایجاد کردند،این داروها که به اشکال مختلفی،مانند آمپول،قرص،قطره،اسپری،پماد و … وجود دارند،تا به امروز،باعث نجات جان بسیاری از انسان ها شده اند.

بیماری های مختلفی توسط این داروها درمان می شوند،از جمله:آسم،آلرژی،لوپوس،آرتِریت روماتوئید،لیکن پِلان،آلوپِسی آره آتا،اِگزما،کُنژُنْکْتیویت،ویتیلیگو،آرتروز،کِرون،کولیت اولسِروز،ام اس،پِمفیگوس،بِهجَت،اوتیت مِدیا و خیلی از بیماری های دیگر،بنابراین طیف درمانی این داروها بسیار گسترده است و در حوزه های پزشکی مختلف،مورد استفاده قرار می گیرند.

همانطور که همه می دانیم،هر دارویی ممکن است عوارضی داشته باشد،اما این عوارض در مصرف خودسرانه و بدون تجویز پزشک،بیشتر بروز می کنند،زیرا پزشک،نسبت به بیماریها و سود و زیان داروها آگاهی کامل دارد و تمام جوانب امر را می سنجد،به علاوه توصیه های لازم را در مورد چگونگی مصرف دارو به بیمار گوشزد می کند.

داروی بتامتازون (Betamethasone) نیز،یکی از کورتون های قوی می باشد که به صورت قرص،پماد موضعی،پماد چشمی،آمپول،لوسیون و قطره چشمی تولید می شود،چون موضوع این مقاله در رابطه با عوارض مصرف نا به جای قطره ی بتامتازون می باشد،از کنار توضیحات مربوط به اشکال دیگر آن می گذریم و فقط در رابطه با قطره ی آن بحث می کنیم.

اشتباه بسیار رایجی که در بین مردم وجود دارد،استفاده از قطره ی بتامتازون،به عنوان شست و شو دهنده ی چشم و برطرف کننده ی ناراحتی های مختلف چشمی است،البته باور نادرست بعضی از افراد این است که تصور می کنند،تمام قطره های چشمی شبیه به هم هستند و آنها را به نام کلی “قطره ی استریل چشمی” می شناسند،در اینجا باید گفت،همه ی قطره ها و پمادهای چشمی موجود در بازار دارویی،استریل هستند،به این معنی که در آنها،عوامل بیماری زا را از بین برده اند،پس همه ی قطره ها و پمادهای چشمی شبیه به هم نیستند و کاربردهای آنها با هم تفاوت دارد،به طور مثال قطره ی اشک مصنوعی برای خشکی چشم استفاده می شود و  قطره ی سولفاستامید برای عفونت چشم.

به همین ترتیب قطره ی بتامتازون هم،کاربردهای خاص خودش را دارد،این قطره در کنترل التهابات بعد از عمل های جراحی چشم،درمان التهابات آلرژیک و موارد دیگری به کار می رود،البته این قطره برای درمان بیماری های گوش و بینی هم استفاده می شود.

اما مصرف خودسرانه و نا به جای از آن،مخصوصاً اگر طولانی مدت هم باشد،ممکن است عوارض جبران ناپذیری را ایجاد کند،از عوارض آن،بالا رفتن فشار چشم و ابتلاء به گُلوکوم (آب سیاه)،کاتاراکت (آب مروارید)،اِگزوفْتالمی (بیرون زدگی کره ی چشم)،پیشرفت عفونت های مختلف چشمی مانند سل چشمی،تب خال چشمی و … می باشد،ذکر این نکته ضروری است که بیماری گلوکوم یا همان آب سیاه چشم،ممکن است با آسیب زدن به عصب بینایی،باعث از دست رفتن کامل یا جزئی بینایی فرد شود.

بنابراین باید از خوددرمانی پرهیز کرده و برای معالجه ی هر بیماری،به پزشک مربوط به آن،مراجعه کنیم،لازم به ذکر است که تشخیص بیماری های چشم،کار پیچیده ای است و حتماً باید زیرنظر متخصص آن باشد،چرا که بیماری های چشم شباهت های زیادی با هم دارند و چه بسا با استفاده از یک داروی نا به جا،به بینایی فرد آسیب دائمی وارد شود.

از خود درمانی پرهیز کنیم